Piękno, którego nie zauważamy na pierwszy rzut oka

Piękno otacza nas z każdej strony. Nawet, kiedy nie możemy zobaczyć go od razu wystarczy zajrzeć w głąb innego człowieka, by to znaleźć. Piękno znajdziemy w każdym człowieku, choć być może jego ”pancerz” nie pozwala na bycie wspaniałym. Czasem należy po prostu dojść do sedna, ażeby zobaczyć coś prawdziwego. Niestety, działa to także w drugą stronę. Ktoś na pierwszy rzut oka, kto wydaje się niezwykłym człowiekiem, w bliższym kontakcie ma niedostrzegalne wcześniej wady. Ze sztuką sprawa jest podobna, czasem piękno dostrzegamy od razu, piękne pejzaże czy widoki zachwycą niemal każdego, niekiedy jednakowoż piękno jesteśmy w stanie zobaczyć dopiero po jakimś okresie.

Znacie to? Słuchacie jakiejś płyty pierwszy raz. Nie pasuje wam wiele rzeczy, utwory zlewają się w jedno, ciężko wyłapać coś interesującego i odkrywczego. Odkładacie ją na półkę, wracacie do niej po pewnym okresie. Jest ciekawiej, na tyle, że słuchacie jej po raz kolejny i kolejny. I tak w następne dni. W końcu dochodzi do sytuacji, że nie jesteście w stanie bez niej żyć. Jak możemy nazwać takie późne poznanie się na czymś? Jeśli mielibyśmy na myśli relacje damsko-męskie, to w przypadku błyskawicznego zakochania i zauroczenia po jakimś okresie może dojść do znudzenia – identycznie może się stać z płytą, którą słuchamy pierwszy raz i zdajemy sobie sprawę, iż to jest to, na co czekaliśmy.

Później jednak zaczyna ona nas trochę nudzić. W drugim przypadku, poznajemy kogoś i jest fajnie, ale bez fajerwerków. Dopiero poznając takiego człowieka, tak samo jak przesłuchując daną płytę następny raz, za każdym razem odkrywamy nowy dźwięk, kolejne pokłady piękna, których wcześniej nie widzieliśmy. Jaka wartość jest ważniejsza i bardziej – no właśnie - wartościowa? Nie ulega wątpliwości, iż sytuacja numer (numerolog) dwa, jednak to nie norma. Zdarza się, że miłość od pierwszego wejrzenia to miłość na zawsze.



Podobnie jest z innymi dziedzinami sztuki. Weźmy taki przykład: jesteśmy w galerii art deco, widzimy wiele dziwnych obrazów, nie tak oczywiście cudownych, jak tradycyjne malarstwo. Nie dostrzegamy w tego typu obrazach art deco tego, co możemy zobaczyć w znanych malarskich okazach. Jednakże po określonym czasie dostrzegamy ukryte piękno, które jakby początkowo ukryte nagle ujawnia się ze zwielokrotnioną siłą (zobacz ). Piękno wychodzi nam naprzeciw, a my jesteśmy zaskoczeni, ale i bardziej usatysfakcjonowani, iż tak długo trzeba było nam czekać, ale jak już odkryliśmy te pokłady niezwykłości, bardziej je potrafimy docenić.